Najpopularniejszymi miernikami temperatury w przemyśle (oraz w transporcie, laboratoriach etc.) są czujniki termoelektryczne, nazywane też termoparami. To proste w budowie czujniki, które wykorzystują zjawisko Seebecka. Thomas Seebeck był niemieckim fizykiem, który już na początku XIX wieku dokonał odkrycia, że styk pomiędzy dwoma metalami generuje napięcie będące funkcją temperatury.
Czujniki termoelektryczne zbudowane są z drutów z metalu lub stopów metali, złączonych na końcu za pomocą spawu lub skręcania – na tym złączeniu powstaje różnica potencjałów. Ich możliwości ściśle zależą od rodzaju użytego metalu oraz od jego czystości. Wykorzystywane są np. miedź, nikiel, platyna, rod. Zakres temperatur, w zależności od rodzaju czujnika i jego stopu, to od -200 stopni Celsjusza do nawet 2300-2500 stopni.
Czujniki zostały sklasyfikowane za pomocą oznaczeń literowych i odpowiednich kolorów. Poniżej tabelka z oznaczeniami kolorystycznymi według klasyfikacji stosowanej w Stanach Zjednoczonych:
| Rodzaj | Przewodnik ( + ) |
Przewodnik ( – ) |
Koszulka termopary | Koszulka przedłużacza |
| J | Biały | Czerwony | Brązowa | Czarna |
| K | Żółty | Czerwony | Brązowa | Żółta |
| N | Pomarańczowy | Czerwony | Brązowa | Pomarańczowa |
| T | Niebieski | Czerwony | Brązowa | Niebieska |
| E | Purpurowy | Czerwony | Brązowa | Purpurowa |
| R | Czarny | Czerwony | Zielona | |
| S | Czarny | Czerwony | Zielona | |
| B | Szary | Czerwony | Szary |
(źródło)
Duży zakres temperatur, możliwość stosowania w różnorodnych miejscach, prosta budowa i brak zewnętrznego zasilania sprawiają, że czujniki termoelektryczne (termopary) są wygodne w użyciu, ekonomiczne, niezawodne skuteczne – stąd tak duża ich popularność.
